Verlangens voelen en uitspreken.

Verlangens voelen en leren uitspreken

Ik weet ‘t nog goed. Ik was een klein meisje en gek op knuffelen. Regelmatig kroop ik dan ook bij mijn vader of moeder op schoot.

Eenmaal in de puberteit werd die behoefte wel minder, maar nog steeds zocht ik de aanraking van mijn ouders op. Nou ja, eigenlijk meer die van mijn vader. Mijn vader was ook gek op knuffelen en ik vond het heerlijk om zo af en toe op zijn schoot te zitten en zijn stevige armen om mij heen te voelen.

Wel had ik de gedachte, dat het eigenlijk vreemd was om op de leeftijd van een jaar of 14 de knuffel van mijn vader op te zoeken.

Knuffelen is eigenlijk voor kleine kinderen en mensen die verliefd zijn op elkaar, was mijn overtuiging.

Ik werd ouder en het knuffelen met mijn vader deed ik niet meer.

Ik verlangde ernaar om liefde te ontvangen van jongens. Maar ik was niet zo in trek bij de jongens op mijn school. Ik liep achter ze aan, maar kreeg er weinig voor terug. Ik wilde zo graag, dat ik die jongens tijdens een schoolfeest de dansvoer op trok, zodat ze eigenlijk geen “nee” konden zeggen. De bevrediging was steeds van korte duur, omdat ik voelde dat ze eigenlijk blij waren als ze weer van mij ‘verlost’ waren.

Op school werd mijn verlangen dus niet vervult en ging ik op zoek naar de plekken waar dat mogelijk wel zou gebeuren.

Ik was een jaar op 16 en ontdekte het uitgaansleven. Er ging een wereld voor mij open. Waar de jongens op school mij niet zagen staan, bleek al snel dat ik in deze wereld erg veel aandacht kreeg van jongens. Deze jongens waren ook eigenlijk geen jongens meer. Ze waren al volwassen en juist dat trok mij nog meer aan. Ik genoot van zoveel aandacht en flirtte er lekker op los. Ik danste, daagde ze uit en ja hoor, daar stond een man voor mij, die wel heel erg geïnteresseerd was in mij. En voor dat ik het wist stonden we te zoenen. Hmmmm….zijn warme lippen op die van mij.

Maar damn, wat schrok ik toen hij, na een minuut of vijf, al gelijk zijn hand in mijn broek deed. Zijn vingers gleden naar binnen. Ik verstijfde, maar durfde niet te zeggen dat het veel te snel ging voor mij.

Met hem wilde ik niks meer te maken hebben, maar ik was nog steeds gek op jongens en mijn verlangen naar aanraking was groot. Elk weekend was ik dan ook te vinden in clubs of café’s. Ik was op mannenjacht.

In die tijd heb ik mogen ervaren, dat jongens na die eerste zoen al snel verder wilden. Ik ben dan ook regelmatig over mijn eigen grens heengegaan. Dit omdat ik vaak geen "nee" durfde te zeggen.

Mijn overtuiging was gevormd……

Wanneer een man met je wilt zoenen of knuffelen, wilt hij meer.

En zo gebeurde het, dat ik in mijn huwelijk steeds vaker bevroor, wanneer ik aangeraakt werd.

Op het moment van aanraking, dacht ik "nu even niet, ik ben moe, ik moet dit nog doen, dat nog doen.”.

Maar omdat ik geen “nee” durfde te zeggen, liet ik hetgeen gebeuren waar mijn man naar verlangde.

Ik ging weer over mijn eigen grens heen.

Langzaamaan raakte mijn bekkengebied steeds meer op slot.

Ik werd niet meer opgewonden, waardoor mijn vagina niet vochtig werd.

Heel mijn lichaam zei "nee", maar ik durfde het niet uit te spreken en liet mij vervolgens toch weer penetreren. Met als gevolg dat de huid binnenin mijn vagina steeds ruwer werd en ik steeds vaker pijn had bij het vrijen.

En de pijn, die wilde ik natuurlijk niet meer.

Dus vermeed ik steeds vaker lichamelijk contact. Ik gaf mijn man zelden nog een knuffel. En wanneer hij mij aanraakte, voelde hij steeds vaker dat ik niet aangeraakt wilde worden.

De afstand tussen ons werd steeds groter.

Tot ik er uiteindelijk achter kwam, waar ik zo naar verlangde.

Ik verlangde naar ware intimiteit, liefde, vertrouwen en rust.

Na vele gesprekken kon ik uiteindelijk aan hem duidelijk maken waar mijn verlangen lag.

Knuffelen, strelen, masseren…..zonder doel.

Het laatste jaar dat we samen waren, konden we steeds dieper met elkaar verbinden. Maar ook raakten we steeds verder van elkaar verwijderd. Dit omdat ik in mijn persoonlijke ontwikkeling heel snel ging en ik een enorme drang had om de wereld te ontdekken zonder dat mijn partner steeds weer op de rem zou trappen. Ik ging gewoon te snel voor hem. Uiteraard had ik mij aan zijn tempo kunnen aanpassen. Wellicht had ik dat gekund, wanneer hij genoeg vertrouwen in mij had gehad dat ik niet meer terug zou vallen en in een depressie terecht zou komen. Door wat er allemaal gebeurd was in het verleden, lukte het mijn ex-man gewoon niet om mij de ruimte en het vertrouwen te geven mezelf en het leven op mijn eigen manier te ontdekken. Ik nam hem dat absoluut niet kwalijk en ook ben ik enorm dankbaar voor de liefde die ik met hem heb gedeeld en alle lessen die in de relatie met hem, heb mogen leren.

Maar voor mij was het, na veel wikken en wegen, 100 % duidelijk dat ik mijn eigen pad wilde gaan bewandelen, zonder hem aan mijn zijde.

Dus nam ik uiteindelijk de ontzettend moeilijke beslissing om na bijna 22 jaar een punt achter onze relatie te zetten.

De scheiding gaf mij de ruimte om te ontdekken wie ik nou werkelijk was, waar ik voor stond, naar verlangde, welke talenten ik had en wie ik zou willen worden.

En ik kan je zeggen..... meerdere talenten heb ik gevonden. Ik kan zoveel meer dan ik dacht.

Ik ben in contact gekomen met mijn verlangens en grenzen. Ik ben niet meer bang voor het onbekende. Ik durf weer te leven. En in dat leven ervaar ik dat er oneindig veel te ontdekken valt. Achter elk talent, ligt weer een nieuw talent. Achter elk verlangen ligt weer een nieuw verlangen.

Poeh... wat is het leven mooi!!!

Ik wil met dit verhaal niet zeggen dat scheiden de enige oplossing is om jezelf te ontdekken. Ik geloof ook zeker dat het binnen je relatie kan. En je samen naast elkaar je eigen pad van bewustwording kan bewandelen. Echter wanneer je tijdens die ontdekkingsreis erachter komt dat de verschillen te groot zijn en je geregeld het idee hebt dat je geremd wordt in je ontwikkeling en je jezelf tekort doet, mag je bij jezelf naar binnen gaan en diep van binnen voelen welke keuze je wilt maken.

Wil je (krampachtig) vast blijven houden wat ook heel mooi is en vooral veilig en vertrouwd voelt, wil je samen met jouw partner gaan ontdekken hoe je binnen in je relatie ook je iegen pad kunt bewandelen of stap je uit je relatie?

Durf jij voor jezelf te kiezen, omdat jij voor jezelf het allerbelangrijkste en mooiste wezen op aarde bent.

Alleen jij kan die keuze maken, niemand anders. En weet dat iedere keuze de juiste is, omdat het op dat moment goed voelt. Wanneer later blijkt dat je toch een andere keuze wilt maken, dan kun je dat alleen omdat je geleerd hebt van je vorige keuze.

Belangrijk hierbij is dat je mag ontdekken waar jouw verlangens en grenzen liggen en welke waarden en normen jij belangrijk vindt. Niet hetgeen wat jou is aangeleerd in jouw jeugd en opvoeding. Nee, jouw eigen unieke verlangens, grenzen, waarden en normen. Die zijn namelijk voor iedereen anders, daar is geen goed of fout in. Jouw gedachten en jouw gevoelens mogen er zijn en mogen gehoord worden.

Dan kan jij vanuit jouw eigen unieke zijn gaan leven.

Eline