Van muurbloempje naar heilige slet.

Ik weet het nog goed.

Het was oktober 2017. Ik was uitgenodigd door Peter om op de eerste editie van zijn techno feest (TADR) te komen. Ik was vol verlangen. Het was namelijk heel lang geleden dat ik naar een dergelijk feest was geweest. Sinds mijn moederschap vanaf mijn 23e levensjaar maakte ik nauwelijks ruimte voor mezelf, zodat ik ook zonder mijn kinderen het leven kon ontdekken en van het leven kon genieten.

Op het feest aangekomen voelde ik mijn energie stromen, “Oh, wat is het heerlijk om hier te zijn”. En dan was er het verlangen om te dansen. Maar hoe doe je dat, als je dat al bijna 20 jaar niet meer gedaan hebt?

Ik genoot van de muziek....ja, techno daar houd ik van, maar pfff, wat vond ik dansen toch eng.

De stemmetjes in mijn hoofd bleven maar doorratelen "Jij kan niet dansen, jij kan echt niet dansen". Ik was net een houten plank die een beetje op en neer aan het springen was. Peter en nog een aantal mensen hebben ook letterlijk gezegd. Ik vind jou een prachtige vrouw, maar dansen kan jij echt niet. Ik vond dat echt lastig

om te ontvangen. Maar ben hen nu enorm dankbaar. Want wanneer eerlijkheid vanuit liefde gegeven wordt, kan dat een opening geven om ook eerlijk naar jezelf te gaan kijken.

En dat heb ik gedaan. Ik kon niet dansen, maar, wat was mijn verlangen toch groot om het te leren. En niet omdat andere mij dan mogelijk leuker zouden vinden. Nee, omdat ik mij vrij wilde voelen op de dansvloer.

Uit mijn hoofd en in mijn lijf.

Ik leerde om mijn negatieve overtuigingen te omarmen, waardoor ik ze beetje bij beetje los kon laten. Ik ontdekte dat mijn bekken jaren geleden volledig op slot gegaan was. Ik schaamde mij voor mijn lichaam en mijn seksualiteit.

Ik zat vaster dan vast, letterlijk en figuurlijk. Ik was bang, zo bang voor mijn eigen vrouw-zijn.

En nu kijk ik terug op een geweldig avontuur op het Milkshake festival.

Ik sta op de dansvloer, voel de muziek, donkere rauwe techno. Ik stap in de trein en laat mij meevoeren. Ik geniet van de muziek, ik geniet van mijn eigen lijf, ik geniet van mijn bewegingen, ik geniet van mijn energie die steeds vrijer gaat stromen. Ik kijk naar Peter, hij kijkt naar mij, ik raak nog meer opgewonden, wat een spel.

Maar niet alleen Peter kijkt naar mij. Veel mannen om mij heen kijken vol bewondering naar mij. Nu ik dit weet, geniet ik nog meer. Oh, het windt mij zo op, wanneer ik in al mijn vrouwelijke sensualiteit bekeken wordt.

Ik voel zo'n immense kracht in mij. Ik voel me vrouw, ik voel me sexy, ik voel mij gezien in wie ik op dit moment ben.

En dat is dus voor een hele lange periode in mijn leven totaal anders geweest. Ik was getrouwd met een ontzettend lieve man. Hij was mijn eerste vriendje. Ik koos voor veiligheid. De veiligheid die ik nog niet in mezelf kon vinden, maar wel bij hem. We hielden veel van elkaar en hadden het heel leuk samen, maar we raakten ook verstrikt in elkaar. We verloren onszelf in de liefde en daarmee raakten we beiden steeds verder van ons ware zelf verwijderd. We waren nog jong en hadden alle ruimte om het leven te ontdekken, maar we kozen ervoor om al op jonge leeftijd te settelen…..huisje, boompje, beestje.

Ons leven werd steeds serieuzer en raakten de verbinding met het spelende onbevangen kind in ons kwijt.

En eigenlijk gebeurde dat al vanaf mijn 12e jaar. Ik werd ontzettend onzeker over mijn eigen lichaam en twijfelde steeds meer over mijn eigen kunnen en mijn plek in de wereld. Ik werd stiller en kwam steeds vaster in mezelf te zitten. Ook liet ik mij beïnvloeden door alle verwachtingen die mijn ouders, mijn leraren, vele mensen in de wereld hadden. Als vrouw hoor je je netjes te gedragen, geen korte rokjes, geen naveltruitjes, niet uitdagend dansen, flirten, masturberen dat is iets voor mannen en niet voor vrouwen. En wanneer je dat wel deed werd je al snel uitgemaakt voor slet. Slet had en eigenlijk nog steeds een negatieve lading. De vrouw, die zich sletterig gedroeg werd en word nog steeds door veel mensen niet geaccepteerd. En zo ontwikkelde ook ik een afkeer tegen sletterig gedrag en heb ik mijn eigen seksualiteit eigenlijk nooit durven ontdekken toen ik nog jong was. Er zat gewoon zoveel schaamte en taboe op.

Jarenlang ben ik op zoek geweest naar mezelf, maar het leek wel of ik alleen maar rondjes aan het lopen was. Tot het moment dat ik het zoeken stopzette. Ik kwam in een burn-out terecht. Mijn wake-up call!

En in die stilte ontstond er ruimte om bij mezelf naar binnen te gaan.

Met hulp van een aantal coaches vielen stuk voor stuk alle puzzelstukjes van mijn leven op hun plek.

Ik vond mezelf !!!!

Ik ging leven vanuit vertrouwen i.p.v. uit angst en vanuit verlangen i.p.v. uit grenzen.

De ontmoeting met Peter heeft mijn proces nog meer doen versnellen. In hem zag ik het spelende jongetje, die onbevangen de wereld aan het ontdekken was. Het kleine meisje in mij werd geraakt en stond te popelen om samen met hem alles te ontdekken wat op ons pad terecht zou komen. Ik ging mijn eigen seksualiteit ontdekken….de slet in mij werd langzaam wakker.

En zo ontdekte ik dus het verlangen om te dansen en daarna ook het verlangen om bekeken te worden.

Jaaaaa, dansen en de heilige slet in mezelf voelen. Hmmmm.....i love it. Het vuurtje in mij gaat dan branden, het water in mij gaat stromen, de opwinding stijgt. In mijn hoofd zijn er geen gedachten meer, ik zweef en geniet intens….het is één groot orgasme.

En mannen, ze vinden het geweldig om naar mij te kijken. En ik kijk ook graag naar die mannen. Die mannen voelen zich dan ook gezien. We lachen naar elkaar, geven elkaar een knipoog, maken een kort praatje en heel soms maakt dat praatje ruimte voor meer. En ja, wanneer ik hem leuk vind, dan mag het spel verder gaan, terwijl Peter geniet van het uitzicht.

Wil jij ook jouw eigen seksualiteit ontdekken, maar heb je geen idee hoe?

Verlang jij ernaar om je seksueel vrij te voelen en te ontdekken wat jouw verlangens zijn?

Stuur mij of Peter gerust een berichtje en wie weet kunnen wij wat voor jou betekenen.

In liefde, Eline